Start do biegu

Start do biegu musi być oczywiście dość żywy, ale nie koniecznie w tej fazie należy wysuwać się na prowadzenie. Tą część zawodów należy traktować jako czas na "przesterowanie" układu nerwowo-mięśniowego, na strukturę ruchu właściwą dla biegu. Ponadto należy pamiętać, że na finiszu zawsze jest łatwiej "atakować" z tyłu, niż odpierać atak rywala.

Bieg na dystansie

Każdy zawodnik ma własny poziom wytrenowania, który "zezwala" mu na wyzwalanie pracy o określonej intensywności. Przekroczenie tego poziomu jest możliwe, ale tylko na pewien czas. Jeżeli zostanie on przekroczony, to w dalszej konsekwencji intensywność pracy i tak będzie musiała spaść. Skutkiem wcześniejszego wykonywania pracy "ponad miarę", będzie obniżenie intensywności (pływania, jazdy, biegu) poniżej poziomu możliwego do uzyskania w sytuacji, gdyby próg ten nie został przekroczony (inaczej: gdyby zawodnik dobrze rozłożył siły). Dlatego w tej części zawodnik musi być szczególnie rozważny.

Finisz biegu

Jest to końcowy, najważniejszy etap zawodów. Ostatecznie w przyszłości nie będzie szczególnie ważne jak przebiegała rywalizacja na trasie. Wszyscy będą pamiętać kto wygrał zawody, kto został wicemistrzem i kto zdobył brązowy medal. Na finiszu nikt już nie powinien się oszczędzać. Dobrze należy wyważyć jedynie moment rozpoczęcia finiszu. "Wolniejsi" biegacze powinni szukać drogi do sukcesu przez dłuższy finisz. "Sprinterzy" mogą czekać niemal do samego końca biegu, by na linii mety wysunąć klatkę piersiową przed rywala.

Triathlon niewątpliwie jest pięknym sportem. Na jego piękno wpływa wiele rzeczy, ale jedną z ważniejszych jest jego nieprzewidywalność. Nigdy do końca nie wiadomo kto wygra. Nie wiadomo również jak przebiegała będzie walka sportowa, walka z rywalami, z powietrzem zmieniającym się w płynny ołów... Do zawodów triathlonowych trzeba długotrwałego wszechstronnego przygotowania, na które składa się również przygotowanie techniczne i taktyka rozgrywania zawodów. Niniejsza praca jest próbą określenia kierunków w tej sferze.